یکسری از پز های توخالی روشنفکری ما ایرانی ها دقیقا وقت انتخابات ریاست جمهوری مشخص میشه
همونایی که برای آزادی خودشونو شرحه شرحه میکنن و شبا قبل از خواب اگر در رسای نبود انواع آزادی در ایران روضه نخونن خوابشون نمی بره و تو صف اول احترام به عقاید مختلف و تحمل مخالف سینه می زنن و به همه برچسب تندرو میزنن وقتی پای دفاع از نامزد انتخاباتی شون برسه حاضرن دیگرانو مورد ضرب و شتم هم قرار بدن و از هیییییچ بی اخلاقی توی این مسیر دریغ نکنن...
سال ۸۸به شخصه چندتا پاره آجر از طرفداران کاندیدای اصلاح طلب نوش جون کردم که یکیش دقیقا توی پهلوم فرود اومد فقط به جرم چادری بودن!!! و بعدشم که انواع فحش های رکیک که نثارم شد!!!
در حالی که هیچ نقشی توی فضای شلوغی که ایجاد شده بود نداشتم و فقط به عنوان یه عابر پیاده داشتم خودمو به خونه مون می رسوندم ：/
این چند روز توی تب و تاب داغ سیاست به رفتار خیلیها که تامل کردم دیدم نود و نه درصد از این ژستای انسانیت دوستی که بعضی ها میگیرن فقط در جهت ارضاع وجدان و قوه ی من خوب هستم خودشونه و گرنه انسانیتی در کار نیست و همه ی رفتارای ما در جهت تامین نفع هوای نفسمونه ...همین میشه که اگر فلان خواننده ی زیر زمینی از رقیب ما حمایت کرد تا آخرین قطره ی خونمون رو برای به لجن کشیدنش استفاده میکنیم در حالی که اگر همون شخص طرفدار کاندیدای ما بود الان وارد جامعه ی سلبریتی ها شده بود و ما تو خیابونا از عشقش اشک می ریخیتم و براش شعار می دادیم؛ کما اینکه وقتی توی برنامه ی خندوانه یکی از استندآپ کمدین ها از اسم این خواننده برای ساختن اسم جمع هوادارنش استفاده کرد که اتفاقا اون استندآپ کننده طرفدار نامزد انتخاباتی ما هم هست ما چه ذووووقی کردیم از عنوانی که بهمون نسبت دادن و قربون صدقه ها که نرفتیم ...
واقعا تا کی میخوایم با ژست های مختلف ادای خوب بودنو دربیاریم ؟! پیروزی به چه قیمت؟
