والله که این شبها وقت هیچ چیز نیست جز فکر کردن به مظلومیت تو...استخوان در گلوی تو...چاه شب‌های مظلومیت تو...زخم پهلوی زهرای تو... و شکافی که روی دیوار یگانه خانه‌ی عالم قرن‌ها پر از سیمان شد اما مردانه پای نقش مظلومیت اسم اعظمت ایستاد... من چگونه در مقابل سجاده‌ی خونین تو بایستم و دنیا را بخواهم؟