امروز فیلم حصار ضد خرگوش رو نگاه می‌کردم و با یادآوری و مقایسه یه سری افکار و رفتار رایج در بین مردم، حیرت زده متوجه شدم که در قرن بیست و یک هم هنوز نژاد پرستی به ملیح ترین شکل ممکن در همه‌ی جوامع جریان داره حتی در کشورهایی که فکرشم نمی‌کنن مثل ایران!!!
اگر جریان نداره این حجم از سفید و بور پسندی مردم سرزمینم ریشه در چی داره؟ اونم مردم سرزمینی که چهره‌ی معشوق در اشعار شعراء و ادیبان پیشین‌شون پوست گندم‌گون و موی سیاه و چشم و ابروی مشکی و خال لب بوده؟ 🙂 بله متاسفانه این تغییر ذائقه کمتر از چند صد سال قدمت داره و نشانگر یک عقده‌ی تاریخی ناشی از تحقیر و سرکوب نژاد ماست.
اروپایی‌ها به هر سرزمین که قدم گذاشتن( از آسیا و آفریقا و استرالیا گرفته تا قاره آمریکای اصیل) نتونستن تفاوت خلقت مردم اون سرزمین رو هضم کنن و تصور کردن که انسان فقط باید سفید پوست باشه و سایر نژادها فرقی با حیوانات ندارن!!! این شد که با تحقیر رنگ پوست مردم بومی و تلاش برای ترکیب اونها با جمعیت سفید پوست تلاش کردن نژادهای رنگین پوست رو حذف کنن😐 (البته این متمدنانه ترین کاری بود که کردن در برابر کشتار‌های دسته جمعی و به بردگی گرفتن مردم رنگین پوست) البته اهداف سیاسی و اقتصادی‌شون برای این کار خیلی قوی‌تر از یه تکبر نژادی و فرهنگی بوده. اما هر چی بود به نظر من در اثر این اقدامات انهدام‌های فرهنگی و روانی که توی جوامع ایجاد شد بیشتر از اثرات سیاسی و اقتصادی اون بود. تا جایی که یه عده از خود مردم بومی هم مثل سگ نگهبان به سفید پوست‌ها در سرکوب نژادشون کمک می‌کردن!!!
به عبارتی یه عده از مردم هر سرزمین مقاومت کردن و اصالت خودشونو حفظ کردن. اما یه عده که ضعف شخصیتی داشتن باور کردن که زیبایی و کمال فقط در پوست سفید وجود داره و برای فرار از حس حقارتی که در اونها ایجاد شده بود سعی کردن با کشتن و اسیر کردن هم‌نوعان‌شون یا حتی با ازدواج با سفید پوست‌ها رنگ پوست نسل بعدی‌شونو اصلاح کنن. تاریخ فراموش نمی‌کنه که سربازان هندی مردم سرزمین خودشون رو به خاطر مقاومت در برابر ارتش انگلستان تیربارون می‌کردن!!!
خب در اثر تحولات سیاسی سفید‌پوستا از خیلی از جوامع رفتن؛ اما متاسفانه در کنار تحولات سیاسی شاهد تحولات فرهنگی نبودیم و این شد که سفید پوست ها رفتن اما سفید دوست‌ها باقی موندن و با حرص و ولع دنبال رگه‌های جمعیتی که از سفید‌ها در جامعه‌شون باقی مونده بود راه افتادن. و اینگونه ما شاهد بودیم که در کمتر از صد سال معیار زیبایی مردم سرزمین‌های آسیایی چیزهایی شده که هیچ ربطی به ویژگی‌های اصیل نژادی‌شون نداره!!!
به همین خاطر وقتی یه ننه به من میگه این شانس‌رو از دست نده پسرم خیلی خوشگله چون سفید و چشم رنگیه و من بهش میگم اتفاقا معیار زیبایی من پوست سبزه و چشم مشکیه براش سنگین تموم میشه و شروع به تحقیر ملاک‌های من میکنه😌 چون اجداد خودش با ترکیب نژادی قبلا سعی کردن حس حقارت خودشونو درمان کنن اما متاسفانه این حقارت رو توی نسل‌شون نهادینه کردن.
اشتباه نکنید من سفید پوستهای چشم رنگی رو زشت نمیدونم. رنگ پوست سفید و چشم رنگی هم زیبایی خودشو داره؛ اما حرف من اینه که این ویژگی‌ها نباید ملاک زیبایی اصیل قلمداد بشن. چون هر نژاد با ویژگی‌های خاص خودش (با رنگ پوست و مو و رنگ چشم و حالت صورت و...) زیبایی منحصر به فرد خودش رو داره. از خدا جلو نزنیم که توی قرآنش فرموده: شما را از قبایل و نژادهای مختلف آفریدیم ( فقطططط) برای اینکه همدیگه رو بشناسید و از تفاوت‌ها برای تعامل استفاده کنید (نه اینکه وسیله‌ی برتری قرارش بدید و به هم تحمیلش کنید که!!!) همانا برترین شما نزد خدا با تقواترین شماست... ( اگر بفهمید که متاسفانه نمی‌فهمید)
پ.ن: ننه‌های بیکار لطفا توی هیات امام حسین دیگه دخترا رو اذیت نکنید. بابا شاید اصلا یه دختر نخواد با اون دماغ ورم کرده و چشمای پف کرده کسی ازش خواستگاری کنه!!!
