رفاقت چیز عجیبیه، انواع مختلفی داره...
بعضی رفاقتا پسوند دارن بعضیاشون پیشوند. یکی دوست دوران دانشجویی آدمه یکی دوست محل کاره ، یکی دوست خانوادگیه ، یکی دوست روزای سخته یکی دوست روزای خوش...بعضی‌ها هم جاست فرند دارن :)
اما یه رفاقت‌هایی هست بدون هیچ پسوند و پیشوندی ...مطلق مطلق، خالص خالص
هم دوست دوران دانشجویی، هم دوست خانوادگی، هم دوست روزای سخت، هم دوست روزای خوش... البته این مدل رفاقت خیلی کمیاب و نادره...شاید یک در میلیارد...
اگر خدا یکی از این رفیق‌ها بهتون داد دو دستی بچسبیدش...محکمِ محکم...چون احتمالا از آخرین نمونه‌های نادر در حال انقراضه و شما باید خیلی نظرکرده باشید یا یه کار خیلی خوب انجام داده باشید یا یه دعای اساسی در زمان عبور مرغ آمین از بالای سرتون کرده باشید که مشمول چنین موهبتی شدید و البته موهبت‌ها همیشگی نیستن و شانس یکبار سراغ آدم میاد...اگر قدرشو ندونستید و از دستش دادید می‌شید مثل همه‌ی مردم عادی دیگه که از اول نداشتنش... اون وقت دیگه تلاش برای پیدا کردنش با شانس یک در میلیارد خیلی هم خوشبینانه نیست...
پ.ن: بهانه ای برای یادآوری یه رفاقت قدیمی خالصِ خالص ، بی پسوند و پیشوند...
ممنون که هستی رفیق...
