به یه نقطه ای می رسی که دیگه هیچی به نظرت ارزش جنگیدن نداره
همه ی اهداف و آرزوهات از دست رفته
توی یه موقعیتی گیر کردی که هیچ ربطی به تو نداره
و همه ی آدمایی که فکر می کردی کور سوی این تاریکی باشن تو نظرت خراب شدن
و در آخر مسیر به نقطه ایی از سِر شدن میرسی که حتی حضور خدا رو هم حس نمیکنی...
چه سکون تلخی ...چه سکون تلخی...
