میگه：چقدر موهامونو بلند «نگه داریم»
که‌یه نفر پیدا بشه و«بهمون بگه»
چنان‌به موی‌تو آشفته‌ام، بـه بو‌ی تو مست!
که نیستم خبر از هرچه در دو عالم هست!
میگم ：خب برو بزن موهاتو...
میگه ：نه یکم دیگه م صبر میکنم：/
میگم ：امید چیز خوبیه...
میگه ：اسمش امید نیست بیچارگیه…
میگم ：پس واجب شد بعد ماه رمضون برم موهامو ماشین کنم که امثال تو فکر نکنن بیچاره م：|
(میدونه اهل خالی بستن نیستم و انجامش میدم...مخصوصا که این روزا یه دختر بچه ی تخس تر از خودم با ماشین کردن موهاش منو یاد نوجوونیم انداخته و رفته رو مخم )
با هول و تکون میگه ：نه جون مادرت شکر خوردم ...نری موهاتو ماشین کنی!!!
با خونسردی میگم：نه دیگه وقتی گفتم میرم تموم شد...
بدبخت الان نیم ساعته داره انواع و اقسام شکرها رو میخوره و تلاش میکنه گندی که زده جمع کنه ...منم که تخخخخخس ...مرغم یه پا داره... برای فردای روز عروسی خواهری برنامه شو ریختم رعفت
؛ )
