ما در میان رویاهای دیگران متولد می شویم 

و در میان رویاهای خودمان یک عمر زندگی میکنیم 

ولی وقتی می میریم هیچ رویایی را نمی توانیم با خود ببریم...

چقدر رویاها طفلکی هستند که در چهارچوب زندگی ما گیر افتاده اند...

شاید هم ما طفلکی باشیم که همیشه در حسرت رویاها می مانیم ：/

عجب حکایتی!!!