يكشنبه ۱۲ شهریور ۹۶
گاهی باید یه گوشه ی خالی پیدا کنی
بشینی یه دل سیییییییر با صدای بلند گریه کنی
و به همه ی واژه ها بگی گورتونو گم کنید
توصیف این غم اندازه ی دهن شما نیست...
وبعد همه ی دفترچه ها رو پاره کنی و همه ی قلم و خودکارها رو بشکنی و همه ی مجازی ها رو دیلیت کنی و دوباره گریه کنی...
منتظر هیچ معجزه ای هم نباشی...
هیچی...