بعضی آدمها را به خاطر تیپ و قیافه شان دوست داریم...
بعضی ها را به خاطر اخلاقشان...
بعضی ها را به خاطر سوادشان...
بعضی ها را به خاطر حرف زدنشان...
بعضی ها را به خاطر افکارشان...
بعضی ها را هم بی علت دوست داریم...
از همان نگاه اول،از همان کلمه ی اولی که رد و بدل میشود،
بدون هیچ شناختی، بدون اینکه چیز خاصی در آن آدم باشد،
بدون اینکه بدانیم کجایش شبیه ماست!
اما زمان که میگذرد ...رفاقت که شکل میگیرد ، شناخت که به دست می آید تازه میفهمی که آن آهن ربایی که از درون او آهن ربای درون تورا میکشیده دقیقا ریشه اش کجا بوده...
