از خرده فرهنگ های کافی شاپ رفتن اینه که
اگر یه دختر و پسر جوون میز بغلی شما نشسته بودن
و عصلن شبیه زن و شوهرا یا نامزدا یا دوس دختر دوس پسرا نیستن
و از قضا دارن سوالات فلسفی راجع به ازدواج از هم می پرسن
زل نزنید تو تخم چشماشون و یه لبخند موذیانه ای تحویلشون بدید که یعنی ما فهمیدیم چه خبره یا مبارکه و این حرفا ...
خب نکن برادر من نکن خواهر من ، این بدبختا خودشون به اندازه کافی معذب و دچار استرس هستن شما دیگه ندید بدید بازی درنیار
اگه خعلی محتاج فضولی هستی میز پشت سری شون یه دوس دختر دوس پسر هستن که دارن تو شیکم هم لاو میترکونن اونا رو ببین صفا کن ...دید زدن دو تا مجسمه ی عصا قورت داده که زل زدن به بستنی روی میز و عین سخنگوی وزارت خارجه میتینگ میان چه لذتی داره عاخه!!؟؟
