اولش فکر کردم از سری فیلم های کودکانه‌ی تخیلی باشه که دیدنش مناسب رنج سنی ۱۰تا ۱۵ ساله... یعنی چیزی که قاعدتا بین این همه مشغله‌ی درسی براش وقت نمی‌ذارم...ولی یه اتفاقی افتاد که گردن عزیز بازی درآورد و نتونستم درس بخونم وقتی به این علت مطالعه ی درسی از برنامه خارج میشه طبیعتا مطالعه ی غیر درسی جایگزین‌ش نمی‌شه پس تنها گزینه‌ی گذراندن وقت و فراموش کردن درد دیدن فیلمه و خب گزینه ی دیگه ای در دسترس نیست پس همین فیلمو می‌بینیم...

تا چهل و پنج دقیقه اول فیلم دقیقا همون تصوری که از دیدن تصویر روی جلد تداعی میشه برآورده میشه و چهل و پنج دقیقه ی دوم یک بُعد دیگه برای بیننده رو می‌شه که بُهت زده می‌شه و نقطه ی اوج ماجرا ده دقیقه ی آخره که می‌زنه برجک روحتو میاره پایین ...

به نظرم دنیای عمیق داخل حریم خصوصی یه دختربچه‌ی درونگرا که توی سن حساس عبور از کودکی به نوجوونی دچار بحران می‌شه، دختر جوانی که سعی می‌کنه تنهایی تمام بار خانواده رو به دوش بکشه و نذاره از هم بپاشن اما توانش برای این مسئولیت کمه، خانواده‌ای که از شدت بحران زدگی شبیه خانواده نیست اما هنوز خانواده‌ست نقش مدرسه و محیط بیرون از خانواده توی حل یا تشدید این بحران و... به تصویر کشیدن همه ی اینا در کنار هم طوری که دید منصفانه و عمیق و مجزا و در عین حال واحدی از هر کدومش ارائه بدی نیازمند ظرافت و ریزبینی و هنرمندی زیادیه...من اینا رو توی این فیلم دیدم...البته یه دیدگاه شخصیه ممکنه فیلم‌بین‌های حرفه‌ای با دیدنش نظر دیگه ای داشته باشن...

برای من فیلم عمیقی بود ...از اون فیلما که آخرش کلی گریه کردم :(

 I kill giants#