چه می آید بر سر انسان در جاده ی خاکی نجف تا کربلا
که این چنین زندگی اش به قبل از جاده و بعد از جاده تقسیم می شود
و با هر نوایی که نام او را زمزمه کند مجنون می شود؟
.
.
.
هنوز یک ماه تا محرم مانده اما دلم عجیب هوایی شده...
نمی دانم با این دل شرحه شرحه تا اربعین دوام خواهم آورد یا نه؟!
گیریم که طاقت آوردم
اربعین آمد و حرم نبودم چه!؟
درها را باز کنید، هوای نفس کشیدن کم آوردم...
