تزریقاتچی درمانگاه دیگه رفیق شیش من شده

تا می بینتم سلام و علیک گرمی می کنه و نیششو تا ته باز می کنه

منم به شوخی می گم همون همیشگی لطفا ：) 

و سرم و مخلفاتشو می ذارم روی میز جلوش...

واین یعنی در هر حالی میشه شلنگ تخته انداخت و خندید حتی در حال رو به موت...البته بستگی داره چقدر در برابر بلاهایی که سرتون میاد پررو باشید ：/

خسته اونی نیست که دلش می خواد بخوابه

خسته اونیه که از شدت نابودی نمی تونه بخوابه

چه می آید بر سر انسان در جاده ی خاکی نجف تا کربلا

که این چنین زندگی اش به قبل از جاده و بعد از جاده تقسیم می شود 

و با هر نوایی که نام او را زمزمه کند مجنون می شود؟

.

.

.

هنوز یک ماه تا محرم مانده اما دلم عجیب هوایی شده...

نمی دانم با این دل شرحه شرحه تا اربعین دوام خواهم آورد یا نه؟!

گیریم که طاقت آوردم

اربعین آمد و حرم نبودم چه!؟

درها را باز کنید، هوای نفس کشیدن کم آوردم...

‏

نه سر در عقل می‌بندم، نه دل در عشق می‌بازم 

که این نامرد بی‌درد است و آن پردرد نامرد است!

(فاضل نظری)

خب گاهی هم عیبی نداره اعتراف کنیم حسابی گند زدیم...

مثل همین امروز که ژن نداشته ی آرایشگری این جانب گل کرد 

و اومدم موهای خواهر تازه عروسمو دکلره کنم و زدم از ریشه نصف موهای نازنین تا کمر بلندشو سوزوندم به حدی که مثل پلاستیک حرارت دیده کششششش می اومد ：/ 

هنوز از هول و استرسی که به خودم و همه وارد کردم دست و پام خواب می ره و عرق سرد به پشت گردنم میشینه...

تازه اوج ماجرا اینجاست که طفلکی برمی گرده می گه عیب نداره خوبه که فقط امتحانی زیر موهامو گذاشتی بالاییا و روی کار سالمه غصه نخور ：/ 

فاجعه ی ماجرا هم جاییه که پنج شنبه عروسی فامیل شوهر دعوته و برای فرار از منت خواهر شوهر که ماهر در امور آرایشگریه و همزمان با رعایت جیب شوهر کارمندش به من پناه آورده بود ...

کچل نشه یه وخت؟!

برم محترمانه و با شرافت هاراگیری کنم یا خودمو بندازم جلوی سگای هار تیکه تیکه م کنن؟هوم؟

من بد آورده ی دنیای پر از بیم و امید 

نامه دادم نخوری سیب...

ولی دیر رسید...

میگه یادش به خعیر تا توی مدرسه ی ما بودی شری بودی واسه خودت... بچه ها بهت می گفتن بمب انرژی...همش یا روی نیمکتا وایساده بودی یا از پنجره ی کلاس آویزون بودی

میگم عاره به خاطر همین خانم طباطبایی داد پنجره رو حصار زدن که یه وخت نیفتم سقط شم خونم بیفته گردنش...

می خنده و میگه عاااااره تازه برای مهار کردن شیطنتای تو برداشت مبصرت کرد....

میگم ولی هر دفعه که کلاسو منفجر می کردم از این کارش بدجوری پشیمون می شد، می اومد دم در با اون لهجه ش می گفت تو مثلا خبرت نمااااااینده اییییی...

میگه عااااخ بنده خدا چقدر اذیتش کردی...هنوزم جیغش موقع صدا زدنت تو گوشمه...یزدااااااان بازم تووووو؟

میگم عاره تازه به خاطر همه ی دفعه هایی که اداشو درآوردم باید ازش حلالیت بگیرم...البت اگه پیداش کنم 

میگه وااااای مو نمی زدی با خودش مخصوصا چادر که سرت می کردی عین خودش بی هوا می پریدی تو کلاس ...یه دفعه دو قلوها که موبایل آورده بودن با دیدنت فکر کردن طبا اومده موبایلاشونو از پنجره انداختن بیرون 

جفتمون از خنده ریسه می ریم...

میگم شنیدم خعلی ساله بازنشست شده حالا از کجا پیداش کنم حلالیت بگیرم؟

میگه پیداشم بکنی بابت همه شرارت هات هم که ببخشدت، بابت معرکه ای که روز عاخر سال تحصیلی راه انداختی نمی بخشدت... یادته توی آزمایشگاه گل کوچیک بازی کردیم یه عالمه شیشه شکستیم بعدشم کل مدرسه رو وسط حیاط جمع کردی گودبای پارتی گرفتی؟ 

میگم چه روزی بود! یلدای خدابیامرز روی اون سطل آشغال آهنیه برامون بندری می نواخت... 

میگه عاااااخیییی...راست میگی خدا بیامرزتش...

به یادش هر دو چند لحظه می ریم تو لک... میاد جو رو عوض کنه میگه شنیدم مدرسه ی بعدی که رفتی حسابی از دماغت درآوردن؟

خاطره های مزخرف دبیرستان فرهنگ کوفتی میاد جلوی چشمم و بیشتر پکر میشم... دستمو میگیره میگه گذشته ها رو ول کن خودت چطوری پیرزن؟

می زنم زیر خنده ...مثل دوتا دختر دبیرستانی می خندیم، یه خنده ی واقعی...بعد از مدتهاااا