بهار جان اگر یه خرده دوستت دارم به خاطر سرسبزی و گل و بلبلت نیست 

به خاطر اینه که گاهی خیلی شبیه پاییز قشنگم می‌شی...

درست همون موقع‌هایی که آسمونت بغض می‌کنه و لب برمی‌چینه و صدای قطره‌های درشت بارون روی طاقچه‌ی بیرونی پنجره‌ی اتاقم می‌پیچه...

هرچند که زیاد نمی‌تونی این حال رو از پاییزم تقلید کنی و دوباره سریع آفتابی میشی، اما همین‌قدر تلاش و همین شباهت کوتاه و گذرا هم کافیه تا منو یاد حال و هوای پادشاه فصل‌ها بندازی و باعث بشی یکم دوستت داشته باشم 😊