باشعور بودن مستلزم صرف مقدار قابل توجهی از وقت، احساس، اعصاب و الخ از گنجینه‌های دیگه‌ی انسانی می‌باشه که خرج کردنشون برای هر کسی جز خود آدم احتیاج به انگیزه یا فداکاری بسیاری داره... وعلی‌رغم تمام این فداکاری در نود ونه درصد مواقع کسی قدر این باشعوری رو نمی‌فهمه که هیچ بلکه از شعور آدم باشعور سوءاستفاده‌های متعددی هم می‌شه ...

شاید به همین علت باشه که اغلب مردم داشتن برچسب بیشعوری رو به مشقت باشعوری ترجیح می‌دن...

پ.ن:چرا هر چقدر نسبت به یک نفر شعور و انعطاف به خرج می‌دیم گستاخ تر و بی ادب‌تر می‌شه و ادبیاتش هی وقیح تر و وقیح‌تر می‌شه؟! 

_در را پشت سرش می بندد و با شعار جواب بی‌شعوران خاموشی است محل را ترک می‌کند_