خستگی یعنی همه چیز برات یه خط صاف بشه و 

دیگه هیچ خبری هرچقدر هم بد نتونه تکونت بده...

دیگه واقعا مهم نیست چی پیش میاد...

تصمیم گرفتم به همه ی دنیا بگم گور بابات و 

با یه ظرف آلبالو خشکه بشینم زیر باد کولر و همه چیزو بسپرم به بقیه... 

بسپرم به خدا...به زمان...به مادری که داره جای من تصمیم می گیره و جواب می ده …به پدری که نظر من براش مهم نیست ...

بسپرم به هر کسی جز عقل خودم و دل خودم... 

بلاخره یه چیزی می شه دیگه ...هوم؟